તું ફૂલોને ખીલવવાનું મૂકી દે ડાળખીઓ ફોસલાવીને.
પ્રથમ વીત્યા સમયના રૂમમાં જઈ ગેસ એ ચાલુ કરી આવ્યા,
પછીથી મોકલ્યો અંદર મને સ્મરણોનો એક દીવો જલાવીને.
ગુમાવી સાવ ક્ષુલ્લક ચીજ મોટેથી રડે છે મારી સામું એ,
મને શીખવ્યું 'તું જેણે કઈ રીતે જીવાય સઘળુંયે ફગાવીને.
નથી ઊંચકી શકાયો એકબીજાને ગુમાવ્યાનો આ ગોવર્ધન,
છતાં બંને પરસ્પર કે' છે કે, 'દુઃખી નથી તમને ગુમાવીને.'
અગર ધારું તો પળમાં હું કરી દઉં પ્હાડને પણ ધૂળ ભેગો સાવ,
પરંતુ શું કરું કારણ વગર હું કોઈને નીચા નમાવીને?
- અનિલ ચાવડા
કાવ્યપાઠ સાંભળોઃ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો