પણ નદી પાણી ત્યજી ને કયાં જવાની?
એક પણ ઘટના વગર જીવી ગયો છું,
આખરે આ એક ઘટના તો થવાની.
એમણે ચંદન સમા અવસર ઘસ્યા છે,
એમની પણ જાત ચૌક્કસ મ્હેંકવાની.
આપણે અત્યાર થઈ ઊભા રહ્યા ને-
થઈ ગણતરી ફક્ત જૂનાની-નવાની.
ગાંડપણ નૈ ટેવ, મારે ટેવ છે આ;
ઘર વગર અમથા જ બારી વાંસવાની.
દાનમાં દઈ દેજો આખો દેહ મારો;
શું પળોજણ બાળવા કે દાટવાની!
~ અનિલ ચાવડા
આ ગઝલનો વીડિયો પણ જુઓઃ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો