સૌ
પ્રથમ તો શબ્દ છે હથિયાર એ ભૂલું નહીં;
બીજું એ કે હારીને હેઠું કદી મૂકું નહીં.
કોઈ હાથે સ્કૂલ બસમાં ફિટ થયેલો એક બોમ્બ,
પ્રાર્થના કરતો હતો કે, ‘કાશ હું ફૂટું નહીં.’
કોઈએ પકડી મને ફેંક્યું હશે બાકી તો હું,
આબરૂનું ચીંથરું છું જાતે કંઈ ઊડું નહીં.
લાગણીનું તેલ રેડ્યા કર હૃદયના કોડિયે,
જેથી અંદર હું સતત પ્રગટેલો રહું, બુઝું નહીં.
સાંજ, તું, હું, આંખમાં છલકાતો આલ્કોહૉલ, મૌન;
એક પણ કારણ નથી એવું કે હું ઝૂમું નહીં.
જિંદગી સહદેવ જેવી છે કશું બોલે નહીં,
હું ય એવો છું કે સામેથી કશું પૂછું નહીં.
ઊઠતા જોયો મને એણે સભામાંથી, થયું;
હું ભલે દુનિયાથી ઊઠી જાઉં, પણ ઊઠું નહીં.
બોજ ઉંમરનો મને દઈ તું નમાવી નૈં શકે;
એથી બહુ બહુ તો કમરમાંથી વળું, ઝૂકું નહીં.
~ અનિલ ચાવડા
કોઈ હાથે સ્કૂલ બસમાં ફિટ થયેલો એક બોમ્બ,
પ્રાર્થના કરતો હતો કે, ‘કાશ હું ફૂટું નહીં.’
કોઈએ પકડી મને ફેંક્યું હશે બાકી તો હું,
આબરૂનું ચીંથરું છું જાતે કંઈ ઊડું નહીં.
લાગણીનું તેલ રેડ્યા કર હૃદયના કોડિયે,
જેથી અંદર હું સતત પ્રગટેલો રહું, બુઝું નહીં.
સાંજ, તું, હું, આંખમાં છલકાતો આલ્કોહૉલ, મૌન;
એક પણ કારણ નથી એવું કે હું ઝૂમું નહીં.
જિંદગી સહદેવ જેવી છે કશું બોલે નહીં,
હું ય એવો છું કે સામેથી કશું પૂછું નહીં.
ઊઠતા જોયો મને એણે સભામાંથી, થયું;
હું ભલે દુનિયાથી ઊઠી જાઉં, પણ ઊઠું નહીં.
બોજ ઉંમરનો મને દઈ તું નમાવી નૈં શકે;
એથી બહુ બહુ તો કમરમાંથી વળું, ઝૂકું નહીં.
~ અનિલ ચાવડા
આ ગઝલ વીડિયોસ્વરૂપે સાંભળોઃ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો