પંખીઓ ગાઈ રહ્યાં છે તે છતાં હું એમનો એમ જ ઊભો છું.
હું જ કૌરવ-પાંડવોની એ સભા ને દ્રૌપદી ને કૃષ્ણ પણ હું,
ચીર ખેંચાઈ રહ્યાં છે તે છતાં હું એમનો એમ જ ઊભો છું.
રક્તના રંગો પૂરી જેને કલામય મેં બનાવ્યાં એ બધાંયે,
ચિત્ર ભૂંસાઈ રહ્યાં છે તે છતાં હું એમનો એમ જ ઊભો છું.
એક પીંજારો છે જેના હાથ દ્વારા સેંકડો વર્ષોથી મારા,
શ્વાસ પીંજાઈ રહ્યાં છે તે છતાં હું એમનો એમ જ ઊભો છું
થઈ ગયાં ઉમરની સાથોસાથ સઘળાં આંસુઓ પણ સાવ ઘરડાં,
સ્વપ્ન તરડાઈ રહ્યાં છે તે છતાં હું એમનો એમ જ ઊભો છું.
- અનિલ ચાવડા
આ ગઝલનો વીડિયો પણ જુઓઃ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો