શ્વાસની કાણી ખખડધજ નાવને હંકારવાનું આપણે શીખ્યા છીએ.
આમ જો જોવા જઈએ તો તમારી, મારી, સૌની એ જ તો તકલીફ છે;
ઘાસની ગંજી મહીં દીવાસળી સંતાડવાનું આપણે શીખ્યા છીએ.
આટલું જીવ્યા પછી પણ, આટલું શીખ્યા પછી પણ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે,
શું ખરેખર આપણી આ જાતને સંભાળવાનું આપણે શીખ્યા છીએ?
આપણા દુઃખદ પ્રસંગોને કશું બક્ષિસરૂપે આપવા માટે જ તો,
આંસુઓની આ પ્રવાહ મૂર્તિઓ કંડારવાનું આપણે શીખ્યા છીએ.
આપણી પહેલાં જ કોઈ લક્ષ્ય લગ પહોંચી જશે એ બીકમાં ને બીકમાં,
આ સફરમાં ચાલતા પ્રત્યેકને હંફાવવાનું આપણે શીખ્યા છીએ.
જિંદગી અર્થાત ખાલી પાંચ રૂપિયાના કવર પર એક સરકારી ટિકિટ,
ને કવર પર જાતને સૌ થૂંકથી ચોંટાડવાનું આપણે શીખ્યા છીએ.
- અનિલ ચાવડા
આ ગઝલનું પઠન પણ સાંભળોઃ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો