આવ કે વર્ષોથી આ તારો અભાવ પ્હેર્યો છે મેં.
દુઃખની ના એક પણ રેખા જરાય જેવો મળે,
એમ આ ચ્હેરા ઉપર મારો સ્વભાવ પ્હેર્યો છે મેં.
કેમ ઉતારી શકું અદૃશ્ય વસ્ત્ર? સમજાવ તું,
એકદમ ભીતરથી આ તારો લગાવ પ્હેર્યો છે મેં.
હાથ મેં તારો ચૂમ્યો હું સાવ રેશમી થઈ ગયો,
એક રેશમ જેટલો સુંદર બનાવ પ્હેર્યો છે મેં.
જો અહીંથી કાઢવામાં આવશે તો હું ક્યાં જઈશ?
ચામડી અંદર સતત તારો પડાવ પ્હેર્યો છે મેં.
- અનિલ ચાવડા
આ ગઝલનું પઠન પણ સાંભળોઃ
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો